Filmoterapia, czyli terapia poprzez film, jako jedna z technik arteterapeutycznych, bazuje na założeniu, że „film zaliczany jest do dziedzin szeroko rozumianej sztuki, zatem – podobnie jak dzieła innych dziedzin sztuki – posiada właściwości terapeutyczne”. Naukowcy stwierdzili, że odpowiednio dobrany film może spowodować wzrost ciśnienia krwi, podwyższone napięcie mięśni, wzmożone pocenie się, przyspieszone bicie serca, redukcję bólu, zwiększone wydzielanie adrenaliny, endorfiny co wskazuje na silne połączenie się odbiorcy z bohaterami filmu. Ta forma terapii najczęściej stosowana jest do celów rewalidacyjnych-usprawniających – film będący sfilmowaną powieścią, niesie za sobą tożsame jej treści, a przedstawiony obraz, pozwala niejako „zatopić” się w przedstawianej rzeczywistości. Filmoterapia oddziałuje na funkcje życiowe poprzez wzbogacenie wewnętrznych przeżyć jednostki, sztuka filmowa dostarcza informacji o otaczającym nas świecie jednocześnie mobilizuje do aktywności poznawczej. Nie bez znaczenia są też funkcje komunikacyjna i ekspresyjna – uspołeczniające jednostkę w grupie i umożliwiające swobodne wypowiadanie się. Funkcja kulturotwórcza pozwala na zapoznanie się z wytworami kultury poprzez percepcję wzrokowo słuchową dostarczając ogromna ilość bodźców.
Najważniejszą jednak jest funkcja terapeutyczna, polegająca na dostarczaniu pozytywnych uczuć związanych z estetycznym przeżywaniem sztuki filmowej, wywołaniu katharsis, nastroju relaksacji, rozluźnienia psychofizycznego i wreszcie aktywizowaniu do dalszej samodzielnej działalności na rzecz swoją i innych
W ubiegłą środę, pełnym autokarem wyruszyliśmy do Zielonej Góry. W programie wycieczki był seans kinowy w Cinema City „Mała wielka stopa” opowieść o chłopcu, który udał się na poszukiwanie zaginionego ojca z pomocą leśnych przyjaciół. Następnie ,,bardzo zdrowy” wspólny posiłek w Mac Donaldzie.
Drogę powrotną umilaliśmy sobie wspólnym śpiewem polskich przebojów zarówno tych najnowszych jak i dobrze znanych starszych utworów. I tak oto pełni wrażeń powróciliśmy z całodziennej wyprawy.
Bibliografia:
- B. Szczupał, Filmoterapia jako jedna z metod pracy z dziećmi, /w:/ Krasoń K., Mazepa – Domagała B. /red./, W kręgu sztuki i ekspresji dziecka. Rozważania inspirujące, wyd. GWSP, Mysłowice – Katowice 2006, s. 365.
- J. Ostaszewski, Rozumienie opowiadania filmowego, wyd. UJ, Kraków 1999, s. 41 i następne