Wiosna dla nas to nie tylko najpiękniejsza pora roku, ale również najbardziej pracowity okres. Budząca się do życia roślinność, pierwsze kwiaty, słońce, ciepły wiatr, a nawet wiosenny deszczyk – napawają nas optymistycznie, dając nowe chęci do działania.
To czas wytężonej pracy oraz nowych dodatkowych obowiązków, zatem… wiosną, jak to mamy niewątpliwie w zwyczaju – ZNIKAMY!
Zaczynamy nasze prace w ogrodzie, sprzątamy i pielęgnujemy teren wokół Ośrodka. Jednym słowem jesteśmy w swoim żywiole
Gdy dni stają się dłuższe, a słońce wcześniej wstaje, by pięknie nam przygrzewać, coraz chętniej wychodzimy do naszego ogródka. To znakomity czas, aby zacząć przygotowania do nowego sezonu. Prac jest wiele, ale zabieramy się do dzieła pełni werwy, nadziei, a przede wszystkim z uśmiechami na twarzy.
Przycinamy drzewka, usuwając stare, uschnięte i uszkodzone gałęzie. Pielęgnujemy krzewy i kosimy trawnik. Oczyszczamy oczko wodne oraz impregnujemy drewniane nawierzchnie ławek oraz pomostu, zasilamy wcześniej zasadzone kwiaty nawozami.
Jak co roku, wzbogaciliśmy również nasz warzywnik poprzez wysiew nasion marchewki, buraków, kopru, majeranku, cukinii, szpinaku, różnych rodzajów sałat i fasoli. Posadziliśmy samodzielnie wyhodowane sadzonki roślin: pomidory, paprykę, porę oraz kapustę. W kwietniu przygotowaliśmy grunt pod ziemniaki, które zasadziliśmy w maju.
Wiadomo przecież, że własnoręcznie posiane, pielęgnowane oraz dopilnowane warzywa smakują najlepiej.
Podjęte działania kosztowały nas dużo wysiłku, a jeszcze więcej pracy przed nami. Wszystko po to, by nasz ogród był nie tylko piękny i zadbany, ale głównie po to, byśmy mogli w późniejszej części roku korzystać z jego darów. A przecież nic nie cieszy bardziej, niż własne eko-plony.
Nie bez wyjątku, kilka dodatkowych zbliżeń i…
zostawiamy ciepłe oraz zielone pozdrowienia.
Katarzyna Płuciennik – Pedagog ŚDS
